منشا پیدایش لودسل
قبل از اینکه سنسورهای نیروی مبتنی بر سترین گیچ به انتخاب اول برای کاربردهای توزین صنعتی تبدیل شوند، ترازوهای اهرمی مکانیکی به طور گسترده ئر صنعت مورد استفاده قرار می گرفتند. ترازوهای مکانیکی می توانند همه چیز را از قرص گرفته تا واگن راه آهن وزن کنند و اگر به درستی کالیبره و نگهداری شوند، می توانند این کار را با دقت و قابل اطمینان انجام دهند. روش کار می تواند شامل استفاده از مکانیزم متعادل کننده وزن یا تشخیص نیروی ایجاد شده توسط اهرم های مکانیکی باشد. اولین سنسورهای توزین پیش کرنش شامل طراحی بر اساس هیدرولیکی و پنوماتیکی بودند.
در سال 1843، فیزیکدان انگلیسی، سر چارلز وتستون، مدار پل را ابداع کرد که می توانست مقاومت های الکتریکی را اندازه گیری کند. مدار پل وتستون برای اندازه گیری تغییرات مقاومتی که در استرین گیج ها رخ می دهد ایده آل است. اگرچه اولین گیج فشار سیم مقاومت پیوندی در دهه 1940 ساخته شد، اما تا زمانی که الکترونیک مدرن پیشرفت نکرد، مرسوم نگردیدند، فناوری مدرن باعث شد از نظر فنی و اقتصادی این سنسورها امکان پذیر شوند. با این حال، از آن زمان، استرین گیج ها هم به عنوان اجزای مقیاس مکانیکی و هم در لودسل های مستقل تکثیر شده اند.
امروزه، به جز آزمایشگاه‌های خاصی که هنوز از ترازوی مکانیکی دقیق استفاده می‌شود، لودسل‌های بر صنعت توزین مسلط هستند. لودسل های پنوماتیکی گاهی اوقات در مواردی که ایمنی و بهداشت کار مورد نظر است استفاده می شود و لودسل های هیدرولیک در مکان های با شرایط سخت در نظر گرفته می شوند، زیرا به منبع تغذیه نیاز ندارند. لودسل های استرین گیج دقتی از 0.03% تا 0.25% در مقیاس کامل ارائه می دهند و تقریباً برای تمام کاربردهای صنعتی مناسب هستند.
در کاربردهایی که نیاز به دقت زیاد ندارند، مانند حمل و نقل مواد فله و وزن کامیون، ترازوی پلت فرم مکانیکی هنوز به طور گسترده استفاده می شود. با این حال، حتی در این کاربردها، نیروهای منتقل شده توسط اهرم های مکانیکی اغلب توسط لودسل ها به دلیل سازگاری ذاتی آنها با ابزار دقیق دیجیتال و کامپیوتری شناسایی می شوند.